Aanpassen, Yolanda en prettig gestoorde collega's

Hallo uit een benauwd Manila!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik leef nog! Ik heb de berichten gezien maar ik heb hier nog niet gehoord dat het zo erg is als de kranten zeggen. Metro Manila is geschampt en naast wat regen en ‘redelijke’ wind van niet zoveel last gehad. En over een paar uur zou Yolanda uit de Philipine Area of Responsibility zijn dus naast de stevige wind die nu nog aanhoudt verwachten we niet veel problemen meer. Bedankt voor alle lieve zorgen maar het gaat dus goed! Er is wel veel schade in het zuiden maar qua getroffenen weet ik weinig.

Omdat ik het stiekem toch wel leuk vind om weer een blog bij te houden en het een beetje onzin vond om een nieuwe op te starten post ik gewoon verder op me blog van 3 jaar geleden.

Zondagavond laat aangekomen na een oke vlucht qua eten en nog enigszins wat geslapen. Na 3 kwartier wachten bij customs (overal verwelkomd met ‘More fun in the Philippines’ and ‘You are just one smile away from ...’) met de taxi naar het hotel waar ik natuurlijk klaarwakker was. Maandag zou ik rond lunchtijd aansluiten bij een meeting van de staff van CDP (Centre for Disaster Preparedness) waar ik mijn stage bij loop. Dit was echt de meest bizare vergadering die ik heb meegemaakt, some highlights: duur: 9 uur met een uur lunch, iedereen loopt contstant weg voor eten, drinken of het toilet, heel veel random grapjes tussendoor waar zo uitbundig op gelachen wordt dat het 10 minuten duurt voordat je verder gaat, supervriendelijk onthaal, pizza als ‘afternoon snack’ en als pauze twee nummers van Just dance (het duurde 10 seconden voor iedereen stond en ik zoiets had, wat gebeurt me hier dan o.o). Welkom in de Filipijnen.

Ik logeer in een soort mini appartementje met 5 andere dames waarvan 2 ook bij CDP werken. Dus gelukkig mensen die me rond kunnen leiden want de stad is echt een grote verkeerschaos. De eerste paar dagen op het kantoor waren wel pittig, iedereen praat veel Tagalog dus ik snapte er maar weinig van. Vanaf donderdag praten we meer Engels, tijdens pauzes en erop uit gaan maar de onderlinge grapjes snap ik niet maar dat is heel begrijpelijk . Ze zijn prettig gestoord, motto bestaat uit heel veel lachen en random dansen en zingen. Ben in ieder geval goed terecht gekomen en iedereen wil me vanalles laten zien (80 % bestaat uit eten maar dat even tussendoor). Dit weekend vrij rustig vanwege de typhoon maar volgende week waarschijnlijk me eerste veldwerk en kan ik ook in de weekenden dingen gaan plannen. De kerstvakantie is waarschijnlijk minstens 2 weken dus dan is er wat tijd om te reizen!

Ik kan blogs niet zo goed kort houden maar ik doe me best, hieronder nog wat van me eerste ervaringen met Manila, de Filipijnen en de Filipino’s.
- Lengte, ik ben voor 3 maanden in me leven geen midget maar ‘groot’! Op groepsfoto’s kon ik achteraan staan en nog duidelijk in beeld zijn. Ik denk als je langer dan 1.70 bent je opvalt en nog langer dat mensen je vragen of ze met je op de foto mogen.
- Openbaar vervoer is echt compleet bizar. Zoals de jeepnie’s: Verlengde jeep’s met dwarse banken zodat je met elkaar’s knieeën tegen elkaar aan zit (nie’s) and the trycycles, soort scooter met een zijspan waar soms wel 6 mensen op vervoert worden (geen idee hoe)
- Food: Het leven draait hier bijna helemaal om eten, veel, vaak, en de maaltijd is nog niet eens op of er wordt al weer over de volgende gepraat/gepland/ gefantaseerd wat het wordt (5x op een dag, ontbijt, morning snack, lunch, afternoon snack en diner, soms nog wat ‘savonds). Verder eten ze hier de hele dag rijst , kun je rijst bij de macdonalds en burger king krijgen bij je hamburger en kan ik ondertussen een waslijst opstellen aan dingen die ik moet uitproberen. Ze gebruiken hier letterlijk alles van dieren en gisteren als on the side bij de biertjes hadden we de eetbare stukken van een varkenshoofd (vooral wangen) sisig? Maar was erg lekker. Ik heb gezegd dat de balut (het ontwikkelde kuiken in het ei) tot januari moet wachten en dat ik al helemaal niet begin aan hele gefrituurde insecten en 1 dag oude kuikens (inclusief botten en veren o.o). Hopelijk heb ik niet jullie eetlust nu verpest.
- Beer below zero: Ze serveren hier bier onder 0, even kwijt waarom maar je moet dus even wachten voor je je flesje fatsoenlijk kan vasthouden. Verder eten ze altijd beermatches (eten voor bij het bier) en gisteren was dat dus sisig, frietjes en tofu met soy-vinagar saus. Eerste biertjes waren in ieder geval geslaagd en na 4 ieder, heel veel lachen en elkaar belachelijk maken voldaan naar huis 

Ik moet wel nog even wennen aan het werkende leven wat inhoudt dat we doordeweeks ’s avonds niet zo veel doen en ik dus ook niet echt op me eigen houtje ga rondzwerven. Ik lees ’s avonds dus veel maar nu ook onderling met mensen van het team afgesproken dat ze me maar gewoon mee moeten nemen als ze wat gaan doen dus ik ben benieuwd. Ik kan blogs echt niet kort houden. Foto’s komen vanzelf wel

Hopelijk gaat het met jullie allemaal ook erg goed en ik zal jullie op de hoogte houden!

Liefs Lisa

Ps. Ik weet dat de site titel een beetje anders is maar om nu een compleet nieuwe aan te maken vond ik een beetje onzinnig.